کد مطلب:46202 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » فلسفه و منطق

آيا نيازمندي معلول به علّت تنها در حدوث است يا هم در حدوث است و هم در بقاء؟

ملاك احتياج معلول به علّت، خصوصيّت وجودي معلول يعني: فقر و وابستگي وجودي آن است. و فقر و ضعف مرتبه وجودي، هميشه - چه در زمان وجود يافتن و چه پس از آن - همراه و ملازم معلول بوده و از آن جدا شدني نيست.
از اين رو، هنچنان كه معلول براي حدوث و وجود يافتن نياز به علّت دارد، در استمرار وجود خود نيز به افاضه علّت نيازمند است.
به ديگر بيان، علّت نياز به علّت تنها حدوث معلول نيست، بل علّت نياز به علّت، همان ذات وابستگي و يا امكان فقري معلول است. يعني معلول از آن جهت كه داراي فقر ذاتي و ممكن الوجود است، نيازمند به علّت است.
مسلماً اين فقر ذاتي همان گونه كه به هنگام پديد آمدن ممكن(حدوث) وجود دارد، در بقاء نيز همراه معلول است. و چون فقر ذاتي دائمي و هميشگي است، نياز به علّت نيز دائمي مي باشد.

( بخش پرسش و پاسخ)


ـ100ـ